Komando olarak askerliğini yapmış olan dedeler ve babalar nasıldır? Sürekli hikayelerini anlatır dururlar. AGH sonrası beni anlamsız bir istek sardı. Benim de çocuklarım ve torunlarım benim AGH hikayelerimle büyüyecekler. Tahminlerime göre o zaman gezegenler arası gönüllü hizmet olacak ve benim bu yaptığım demode olacak! Ben hazır demode olmamışken hikayemi sizinle paylaşmak istiyorum.
En güzel senem oldu 2009. Dört sene makine mühendisliği ve arda kalan zamanlarda yaptığım gönüllü faaliyetlerden sonra ya askere gidecektim, ya yüksek lisansa başlayacaktım ya da bir işe girecektim. Ben ise daha farklı bir seçenek üzerine yoğunlaştım: "AGH" Düşündüm ve sordum: "Hayat boyunca eline böyle bir fırsat ne zaman geçecek Berkan?"
şehir içi kamp projesinde Pişti sonrası değerlendirme
Ekip ruhu proje istasyonu
Yazdığım motivasyon mektubunun ne kadar iyi olduğunu, projede çalışmaya başlayınca anladım. Her şey, politik görüşler, hayata bakışlar bu kadar mı benzeşirdi. Gider gitmez ilk ofisin küçüklüğünü ve yaşadığım şehri yadırgamıştım, ama çok kısa bir zaman sonra alıştığımı fark ettim. Gittikten 1 hafta sonra en büyük hayallerimden bir tanesini de gerçekleştirdim ve çok sesli koroya tenor olarak katıldım. Bu koroya girmem ve Türk olmam az-biraz yadırganıyordu. Bir Türk tenor-gönüllü ve çok sesli batı müziği korosu!
Ben oraya alıştıkça ve projedeki arkadaşlarım bana destek verdikçe motivasyonum ve kendimi ifade edebilme gücüm git gide artıyordu. Bana güven duyduklarını projeye başladıktan çok kısa süre sonra fark ettim. İlk gün bana büronun anahtarını emanet etmeleri, onlar Çalıştığım dernek çocuklara ve gençlere yaz kampları, seminerler organize eden bir dernekti. İş alanım(Gönüllülük alanım) çok çeşitliydi, haftanın belirli günleri gençlik kulüplerinde oyun saatleri yaptık ya da okullarda deney saatleri. Bazı haftasonlarında seminerlerimiz oldu, tırmanış etkinlikleri, kano etkinlikleri, yaz kampları oldu. Ben 12 aylık AGH'de 4 ayımı göl kenarında bungalovlarda, orman içinde pansiyonlarda, çadırlarda geçirdim. Şimdi o kamplarda, seminerlerdeki çocuklar bana mektuplar yazıyorlar. Eğer bir fabrikada çalışıyor olsaydım hangi usta bana mektup yazardı? Yazmalarını da beklemiyorum zaten...
aktif gençlik kampında rol oyununda "kıl belediye başkanı" rolüm
Oradayken benden Türk gecesi istediler. Ben hayatında yumurta kırmamış Berkan, bir başka şehirde gönüllülük yapan bir Türk arkadaşımla 22 kişiye kuru fasulye, pilav, cacık ve patates salatası yaptık. Belki çok basit gibi duruyor ama tat, tuz ve renk aynı annelerimizin yaptığı gibi olmuştu, pilavın kuruluğunu saymazsak tabii! Ortaya başarılı bir sonuç çıktı. Yemek sonra sunum, foto-seyahat, rakı ödüllü minik bir quiz gibi etkinliklerle de bence Türkiye'nin tanıtımına Eurovision'dan sonraki en büyük katkıyı yaptık.
Berkan Zerafet
yazının girişi çok orjinal. insanda okuma isteği uyandırıyor. özellikle 'Tahminlerime göre o zaman gezegenler arası gönüllü hizmet olacak ve benim bu yaptığım demode olacak' cümlesi.
YanıtlaSilzannediyorum ki çok çok çok uzun bir yazı okuyacağım. bu girişten ben böyle bir sonuç çıkarıyorum. ama yazı çok kısa. güzel ama kısa. ve biraz daha ayrıntılara inilmeli. torunlarına anlatacağın sadece bu kadacık şeyden mi ibaret olacak? hevesleri kursaklarında kalır.
Bu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSilBen iki hikaye gönderdim. Birincisi kısa fotoğrafsız haliyle 1,5 sayfalık.. Burada ilk kısmı yayınlandı.. İkinci kısmı da en yakın zamanda yayınlanır.. Kısa hikayede AGH'min genel hatlarını paylaştım.. :)
YanıtlaSilİkincisi daha detaylı paylaşım içeriyor, onu da sanırım ekte yayınlayacaklar.. Uzun versiyonu okuduğunuzda daha doyurucu olacaktır umarım.. (15 Sayfa) :)
Sevgilerle..
Berkan
15 sayfa mı? yuhhh. o kadar da abartmanızı istememiştim. şaka şaka.
YanıtlaSilama cidden 15 sayfa da çok. ben de agh ile gönüllülük yapmak istediğim için anılarınızı okumayı sabırsızlıkla bekliyorum.:)
Bu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSil