Hayat ne garip! Nerelerden nerelere geldik; kaç insandan ,kaç mekandan geçtik? Kimine nasıl olduğunu sorduk, kiminden dert dinledik, kimine birşeyler anlattık, bilgi verdik, kiminle kavga ettik, kimine arkadaşça dostça sarıldık, kimilerini umursamadık, kimilerinin ardından gözyaşı döktük, küçük hediyeler verdik, aldık kimilerinden de….Şarkılar söyledik beraberce….Aynı dansı yaptık, yeni insanlara öğrettik , eğlendik, kahkahaya boğulduk….Bir arkadaşın tavsiye ettiği bir filmin izlenmiş bir parçasında geçen ,beğenilmiş, aranmış ama bulunamamış şarkıyı, dünyanın başka bir köşesinde başka bir insanda bulduk , onu dinleyegeldik günlerce, aynı kulaklıklarda , mekan ülke değiştirdikten sonra bile…Ülkemizden , kültürümüzden bir parça götürdük, insanların bileklerine bağladık ,sadece güzel temennilerle…O boncuk taneleri umut oldu belki ve şimdi dünyanın farklı yerlerinde, farklı kollarda umut veriyor kimilerine yada güzel anılar çağrıştırıyor.Özletiyor belki geçirilen günleri…
O kısacık zamana sığdırılmış arkadaşlıkları, aşkları, duyguları, paylaşımları, oyunları, o yaratıcılığı, o olmayan ayrımcılığı.. doğanın içinde olmayı, yardımlaşmayı, düşünce kaldırmayı, sarhoş olunca ayıltmaya çalışmayı, uyandırmayı, yemek pişirmeyi, beraber yemeyi, ekmeği paylaşmayı, doğum günü kutlamayı, farklı dillerde yeni şeyler öğrenmeyi….
Birçoğu fotoğraf karelerine sığdırıldı, bir kısmı da gizli saklı kaldı belki…Ve şimdi herkes gerçek dünyada ; pis, karmakarışık, telaş içinde, saygısız, farklılıkları önemsemeyen, değer vermeyen, ayrım yapan bir dünyada…Umarım her birinin içinde küçük kırıntılar kalmıştır geriye bu yaşananlardan ve daha iyi bir dünya için umut olur birilerine…
Büşra Güder
Critical Mess, İtalya
Eylül 2009
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder