20 Nisan 2012 Cuma

Bitmeyen G.Afrika Macerası

 Makedonya macerasına başlamadan Cape Town yazılarını bitirmek lazım ama nerede kaldım onu da hatırlamıyorum, net de yok kontrol edemiyorum. Artık iş yerinden nete girmek yasak o yüzden ben de kendimi yazmaya ve okumaya verdim, iyi de oldu ya ne çok yazacak şeyim varmış…





Hatırlamaya çalışıyorum sanırım masa dağı maceramız ve o akşam Pravanya’nın bize pişirdiği Meksika yemeğinden bahsetmiştim.


Dönüş biletlerimiz Johannesbourg’tan olduğu için bir yandan da iki akşam boyunca nasıl geri döneriz işte otobüsle gitsek ne kadar olur, uçakla nasıl, bir dolu eşyamız var, otobüs saatleri, uçak bilet ücretleri, sabah çok erken varış saatleri, ne kadar havaalanında beklemek gerekecek, J.bourg’ te kalmak gerekecek mi, paramız yetecek mi derken; onlarca farklı plan yapıp çok uzunca bir süre aramızda bunu tartıştık:/ Sonra aklıma Emirates’le konuşmak geldi, hemen oradaki ofislerinin adresini bulduk ve ertesi sabah büyük bir heyecanla ofisin önüne konuverdik. O kadar erken gitmişiz ki daha ofis açılmamıştı. Ama içimizde büyük bir heyecan eğer düşündüğümüz şey kabul edilirse, Capetown’da bir gün daha fazla kalacağız, o kadar eşya ile o kadar saat yolu geri gitmek zorunda kalmayacağız. Ne de olsa bugüne kadar bize çok iyi davranmıştı Emirates (bakınız Afrikaya gidiş hikayelerimiz) bir de bize bunu yaparsa ondan daha iyisi yok, hele uçuk bir rakam istemezse bizden, “ we love Emirates” sloganı artık yetersiz kalacak.


Ofisten çıktığımızda içerideki güler yüzlü Emirates çalışanının kanatları da vardı artık bizim gözümüzde, hemen Johannesbourg’tan olan uçuşumuzu Capetown olarak değiştirdi; aldığı rakam bizim cape- j.bourg arası yapacağımız otobüs ücretinden bile azdı ve nasıl mutlu olduk anlatamam:D



Bu işi de hallettikten sonra artık şehri keşfe çıkabiliriz zira bir önceki gün sadece Masa dağındaydık… Şehirde gezilecek ziyaret edilecek birçok yer var. Akşamdan epey konuştuk Pravanya’nın da önerilerini dinledik ve şehrin belirli bölgelerini gezen “sightseeing “ otobüsleri var ya onlara binmeye karar verdik. Zaten şehirde görülmesi gereken her yere ne zamanımız ne de paramız yeterdi:/

Neyse aldık biletimizi, taktık kulaklıklarımızı ilk turda şöyle bir dinledik rehberin anlattıklarını sonra dedik şu durakta inelim, şurada şurayı gezelim. İstediğin durakta inip, saati geldiğinde bir sonraki otobüse binebiliyorsun gün boyu aynı biletle.



Otobüste anlatılanları dinlerken, ziyaret ettiğimiz bir müzeyi gezerken insanların siyah renkli olduğu için diğer insanlara yaptıkları, bir beyaz olarak kendimden nefret etmeme sebep oldu. Kahrolsun beyazlar diye gezindik durduk bütün gün…



Akşama kadar vaktimiz yettiğince indik bindik duraklarda, müzelere girdik çıktık, vaktimiz yetmediğinden ya da bazen paramız- bazı yerlerin giriş ücretleri çok pahalı idi- istediğimiz her yeri ziyaret edemedik ama olsun, belki bir daha gidebiliriz zira ben çok isterim.

Şimdi ziyaret ettiğimiz her yerin ismini hatırlamıyorum ama internetten bakıp sizlerle paylaşacağım…



Akşam Pravanya’nın futbol antrenmanı ve maçı vardı, gelip bizi aldı; onu izlemeye ve desteklemeye gittik:) Sonra orada tanıştığımız bir kızla iki gün sonra festival açılış galasında karşılaşacağımızı nerden bilebilirdik, dünya küçük yer azizim:P



Maç sonrası hedefimiz bizi ağırlayan bu güzel insanlara çok merak ettikleri döner kebap hazırlamak. Kapil ve Pravanya Almanya’da bulunmuşlar daha önce, orada duymuşlar ama Türkiye’de yiyeceklerinin daha farklı ve güzel olduğunu anlattık, tarif ettik pek merak ettiler dedik tamam bir şekilde benzerini yapmaya çalışırız sizin için yarın akşam…

İşte oradaki 3. ve son gecemizde, Long Street’te bulduğumuz bir türk restoranından gittik döner aldık, pide benzeri ekmekler bulduk kare kare doğradık fırınladık üzerlerine döneri sonra sarımsaklı yoğurt ve üzerine sos. Mükemmel olmasa da idare ettik diye düşünüyorum. 50 kişilik mantı yapmamızdan sonra aslında her işi kotarabiliriz biz bu ekiple… Gerçi ekibimizin muhteşem aşçısı Vedat yanımızda değil ama biz de fena değiliz hani:p



Aaaa sahi Vedat, Tahsin ve bizim İtalyanlar nerde diye merak etmiyor mu bir önceki yazımızı okuyan sevgili okurlar?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder