NASIL YAPILIR Kİ AGH?

       Üniversitemin ikinci yılında Dokuz Eylül Üniversitesi PRODEB'nin verdiği Avrupa Birliği Gençlik Projeleri hakkındaki konferans ile başladı diyebilirim yolculuğum için. Konferansın ardından üniversiteden mezun olduktan sonra Avrupa Gönüllülük Hizmeti yapacağım dedim kendime. Hatta liseden bir arkadaşımla birlikte gidecektik ki Polonya ya da Slovenya diye kararımızı da vermiştik. Tabi daha sonra kendisi üniversiteyi; daha doğrusu okuduğu bölümü değiştirdiği için aynı anda mezun olamadık ve yola tek başıma çıktım.

     
Mezun olmama aylar kalmıştı ve tabi kafamda deli sorular, Mezun olabilecek miyim? Molekül sınavında ne çıkar ki? Şimdiden bir yerlere CV mi göndersem? KPSS ne olacak? Peki askerlik? ... Kafamı kurcalayan milyonlarca sorunun içindeydim. 3 yıl önce aldığım ''Avrupa Gönüllülük Hizmeti yapacağım''  kararı hafızamın derinliklerine gömülmüş ve hiç de ortaya çıkacakmış gibi değildi. Tabi PRODEB'nin Avrupa Gönüllük Hizmeti hakkında vereceği konferansın afişini görene kadar.

      Afişi görür görmez hafızam kendine geldi diyebilirim. Konferansa gittim. Nasıl proje bulabilirim, motivasyon mektubu, CV, ev sahibi kuruluş, gönderen kuruluş, gönüllülük nedir? ne değildir?... Her şey tamamdı; tek sorun eğer mezun olduktan hemen sonra bir proje istiyorsam 1 mayısa kadar gönderen kuruluş ve ev sahibi kuruluş ya da bir proje bulmalıydım. Bunun anlamı 3 hafta kadar bir zamanım olduğuydu.

     İlk olarak gideceğim ülkeye karar verdim. ''Slovenya''. Küçük bir ülke küçük bir şehirde AGH yapmak istiyordum. Slovenya'nın muhteşem doğası, komşu ülkelerinin çok yakın olması nedeniyle bu kararı verdim diyebilirim. Motivasyon mektubu yazmalıydım ama nasıl? Burada ki ''nasıl'' sorusu mektubun ne tip bir içeriğe sahip olup olmayacağı ile ilgili değil, adımı soyadımı söylemekten ileri gitmeyen İngilizce seviyemden kaynaklanıyordu. Evet AGH için İngilizce şartı yok ama kuruluşların Türkçe bilme ihtimali olmadığına göre ilk iş bu problemi çözmek olmalıydı. Kendim Türkçe olarak hazırladığım motivasyon mektubumu sınıf arkadaşımın yardımıyla İngilizceye çevirdik. Buradan Egemen'e sonsuz teşekkürlerimi iletiyorum. Bu arada kuruluşlara gönderdiğim maillerde motivasyon mektubu için yardım aldığımı ve İngilizce seviyemin başlangıç düzeyinde olduğunu belirttim.

     Gideceğim ülke belli, motivasyon mektubum ve gönderen kuruluşum (Dokuz Eylül Üniversitesi gönderici kuruluşumdu) hazırdı. Sırada ev sahibi kuruluş bulmak vardı ki sanırım en zor kısmı bu AGH sürecinin. Ev sahibi ve gönderen kuruluşların listesini bulabileceğimiz bir internet sitesi sayesinde Slovenya'daki ev sahibi kuruluşları buldum ve mail göndermeye başladım. Bu arada bu internet sitesinde ev sahibi kuruluşların gönüllülere sağladıkları imkânlar hakkında da bilgi bulabiliyoruz.

     Kuruluşlar, beni şaşırtan bir hızda mailimi cevaplıyorlardı. ''Üzgünüz halihazırda gönüllümüz var'', ''Bir sonraki dönemde bir proje yapmak ister misin?'', ''Sizinle Skype üzerinden görüşme yapmak istiyoruz'' ve içlerinden biri '' Evet bu dönemde seni gönüllü olarak aramızda görmek isteriz. Gönderici kuruluşunun bizimle irtibata geçmesi mümkün mü?''. Daha sonra bu kuruluş ile mailleşme sürecine başladık. Bu sefer İngilizce seviyemin azizliğine uğradığım dakikalarda, bana yardım elini uzatan Burcu'ya sonsuz teşekkürlerimi iletmem gerekiyor sanırım.

    Son 10 gün kala ev sahibi ve gönderen kuruluşum hazırdı. Projenin süresi, ne zaman başlayıp ne zaman biteceği netleşmeye başlamıştı. O da nesi ? Şimdi de projenin Türkiye Ulusal Ajansı tarafından onaylanıp onaylanmayacağını beklemem gerekiyordu. Bu bekleme süreçleri AGH için en can sıkıcı dönemler diyebilirim. Sonunda projem onaylanmıştı sırada vize süreci vardı. Altı aydan daha uzun bir süre Slovenya'da kalacağım için geçici oturma iznine başvurdum. Daha önce Slovenya'da AGH yapmış insanlardan aldığım bilgiler ışığında 3 ile 8 hafta arasında beklemem gerekeceğini biliyordum. Tam 7 hafta oturma iznimin çıkmasını bekledim. Her geçen gün motivasyonumu kaybettiğim bir süreçti; hatta bir ara vazgeçmem gerektiğini bile düşündüm. (Oturma iznini beklediğim süre içerisinde İngilizce çalışmaya başladım sonuç olarak bir şeyler konuşabilmeliyim değil mi ama?) Sonunda oturma iznim de hazırdı. Uçak biletim 3 gün sonrasına alındı. Uçuş saati yaklaştıkça içimde gitgide büyüyen garip bir korku ve heyecan.

     Slovenya'ya ilk bakış ve ağzımdan dökülen ilk cümle ''Bir ülke nasıl bu kadar yeşil olabilir?''. Ev sahibi kuruluşumdan iki kişi ve kuruluştaki diğer gönüllülerden biri ki o da Türkiye'den hatta benim şehrimden gönüllüydü, beni karşılamaya gelmişti. Yol boyunca sonradan koordinatörüm olduğunu öğrendiğim Vladimira'nın ne dediğini anlamaya çalıştım, inanın hiç de kolay olmadı. Kendisi eski AGH ve projesinden sonra burada kalıp koordinatörlüğe başlamış. Bir yıl içerisinde inanılmaz diye tabir edeceğim seviyede Slovence öğrenmiş. En büyük hayal kırıklığım Slovence öğrenemem sanırım,  ama yine de Slovence sayesinde İngilizcenin hiç de zor bir dil olmadığını görmüş oldum.

    An itibariyle projemin son bir ayını yaşıyorum. Slovenya'daki diğer gönüllülerden gördüğüm kadarıyla verebileceğim en iyi tavsiye '' AGH yapmak istiyorsanız, projenizi yapacağınız ülkeyi, şehri, gönderici kuruluşunuzu, ev sahibi kuruluşunuzu, ev sahibi kuruluşun size tanıyacağı imkânları, gideceğiniz ülke ve şehrin sahip olduğu imkânları iyi araştırmalısınız.'' olacaktır. İyi araştırmadan gelip büyük beklentilere sahip olan birçok insanın memnun olmadığını hatta bazı gönüllülerin projesini bitirmeden geri dönmek zorunda kaldığını söylemeliyim. Beklentilerimizi iyi ayarlamalıyız sanırım.

   AGH yapmak isteyenlere Athena'dan ''Sende Yap'' şarkısını armağan ediyorum. Çünkü yapmalısınız, gerçekten güzel oluyor.

Emre UYSAL

Slovenske Konjice, Slovenia

05/05/2014