Galler’de bir Türk (kısım-2)

UNUTULMAZ ANLARDAN BİRİ

Aylar birbiri ardına geçerken gerek kolejde gerekse etkileşim halinde olduğum insanlara söyle bir baktığımda gördüm ki genelde ya Akdeniz insanı ya da doğu ülkelerinin insanlarıydı. Çin, Hintli ve Taylandlı idi arkadaşlarım genelde. Çok fazla davet alıyordum çoğuna da katılmaya gayret ediyordum. Bunlardan biri çok ilginçti doğrusu. Hıristiyan bir kuruluş olan Plass Lluest , engelli insanların gündelik hayata kazandırılması çalışmaları sırasında tanıştığım şehrin Kardinali, beni kiliseye ayine davet etmişti. Hayır işleri ile ömrünü geçiren bu kişiyi kıramadım ve bir ayinine katıldım. Gerçekten insanların titizliği ve birbirlerine saygıları görülmeye değerdi. Zaten bu ülke için güler yüzlü insanların ülkesi diyorum. Sıcak bir gülümseme ile selamlaşmak gündelik hayatin en belirgin parçası.

Ayin sona erdiğinde sıra sıra dualar edildi ve sıra bana gelmişti. Sonsuz saygım ile kendi dinimde dua etmek istediğimi rica ettim ve çok nazikçe tabi ki dediler. Beni kürsüye çağırdı, bakışları ile Kardinal ve Fatiha duasını gür bir ses ile okudum kilisenin içerisinde sesim adada boşlukta gibi yankılanıyordu. Duamı bitirdiğimde herkesten topluca Amen diyerek bana iştirak etmeleri beni çok duygulandırmıştı.

Gal halkının yemek kültürlerinden yasayış biçimlerine kadar birçok alışkanlığı İngilizlerden farklılıklar gösteriyor. Taşra hayatı yaşıyorlar genelde ve çok mutlu insanlar. Sinirli bir kişiye rastlamak neredeyse imkansız burada, insanlar birbirlerine yardımcı olmayı seviyorlar. Davetli olduğum bir üniversite öğretmeninin evinde gözüme ilk çarpan şey, mutfaktaki kuzine sistemi olmuştu. Yemeklerini burada pişiriyorlar ve evin ısınma işlemini de bu dev kuzine görüyordu. 100 yıllık olduğunu söylediklerinde pek de şaşkın görünmemiştim doğrusu.

Ama gündelik hayatlarındaki sistemin bu denli dengeli oturmuş olması inanın şok ediciydi benim için. Kurallar ve hayat o kadar düzenli işliyor ki, özellikle de engelli insanların toplum hayatının bir mihenk taşı olarak normal insanlar gibi yaşatılmaya çalışılması gözlerimi yaşartmıştı. Devlet sınırsız hizmet ile engelli vatandaşlarını destekliyor, değişik aktivitelerde hemen hemen herkes gönüllü olarak görev alıyor.

Elimden geldiğince ben de kanser vakıfları, Multipl skleroz ve engelli insanların topluma kazandırılması vakıflarında yer alıyordum. Ve inanın bana bunun verdiği mutluluğu hiçbir şey ile eş değer tutamıyorsunuz. İnsanların gözlerindeki o mutluluk ifadesini görmek yeter de artar bile.

Umut ediyorum ki bizim cennet vatanımızda da bu yönlü toplumsal bilinç ve yardımlaşma öğeleri daha da çok gelişir. Zaten biz Türk toplumu olarak çok duyarlı karakterlere sahibiz.

Yapılan her davranış Türkiye’ye ve Türk insanına mal edildiğinden insanlar beni benimsedikçe o kadar güzel övgüler gidiyor ki ülkeme. Bende ülkeme ve büyük kültürümüze yakışır biçimde en ufak detayları bile göz önüne alarak hayatımı devam ettirdim bu güzel Gal şehrinde. Bu yüzden olsa gerek dostluklarım doludizgin sürüp gidiyor halen, devamlı ziyaretlerde bulunuyoruz ülkelerarası dostlarımızla, bu sayede hem kendi kültürümüzü yerinde görme fırsatı buluyorlar hem de daha sıkı bağlarla birbirimize sarılıyoruz.

İnsanı insan yapan dünyanın neresinde olursanız olun kesinlikle dürüstlük, içtenlik ve farkındalık. Bunları yeterli kadar taşıdığınız sürece insanların saygı ve sevgisini kazanıyorsunuz. Saygılarımla…

ERSİN FAİKZADE
Galler 2006-2007

http://www.ersinfaikzade.net/

proje tanıtım filmi için http://www.metacafe.com/watch/1301233/ersin_faikzade_humanity_project/